MASAKRA N¦Ë GOSPONICË TË PRESHEVËS

MASAKRA NË GOSPONICË TË PRESHEVËS

( Më 30 Nëntor 1944)

N’ fund t’ Nëntorit, Dyzet e katër ,

Do t’ shënohet nji masakër .

Nga ushtria serbo barbare –

Nëpër fshatra , n’ tokat shqiptare .

Bajnë masakra në këto treva –

N’ Bujanoc e kah Presheva .

Kumanovën s’ e kanë harrue –

Nga shqiptarët me e spastrue !...

Kasaphanën e parë masive ,

Për shfarosjen kolektive ,

Si mbas planeve të Serbisë –

Do ta bajnë në Gosponicë !

Muej Nandor, Dyzet e katër ,

Ish caktua veç për masakër !

Ashtu shkijet kanë paraparë –

Vjeshtë t’ përgjakshme për shqiptarë !

N’ atë mëngjes, t’ Tridhjetë Nandorit ,

Vjen Brigada e okupatorit ,

Bashkë me serbë e maqedonë –

Xhelatxhi, si e kanë zakon !...

Drejt Preshevës, ishin nisë ,

Me dalë n’ fshatra të Malësisë,

Si mbas planit që e kanë kurdisë –

T’ bajnë masakër n’ Gosponicë !

Katër pleq , katër shqiptarë ,

Iu dalin para me “Flamura t’ bardhë”!

Janë t’ pa ngopun prej urisë –

Kërkojnë gjak të shqiptarisë !

Pleqtë , përpara i kanë nisë ,

Paskan hy në Gosponicë .

Sy përgjakun për përndjekje –

Mbi shqiptarë të mbjellin vdekje !




Sjellje t’ egra shtazarake –

Ju hynë n’ shpija e në konaqe ,

Tue plaçkitë e tue bastisë ,

Gra e fëmijë i kanë shashtrisë !...

Çdo gja t’ vlefshme tue e plaçkitë ,

Marrin arin edhe stolitë ,

Marrin rrobat e nusnive ,

Dhe çeizet e vajznive...

Tue thye dyer , tue thye dritare ,

Tue marrë ari , tue marrë pare...

Çka kanë gjetë prej orendive –

Krejt jav thejshin para syve...

Nuse e çika i kanë trishtue ,

Tue bërtitë e ty u kërcënue :

“Gjithë çka jini shiptarkinja –

Në Serbi , do t’ ju çojmë robinja !”...

Nji çetnik, i biri i thiut –

Kish hy n’ sobë t’ Ibrahim Nuhiut ,

Ja ka nisë e po bastisë ,

Don me i marrë pajën nusnisë !

Kësaj Hanifes, ju ka afrue –

Po don nusen , me e çnjerëzue!

Por Hanifja, ish bijë e vendit ,

Bash si Nora e Kelmendit !

“Largou, Qen – i biri i shkinës ,

Nuk jam shkinë e Kurshumlijes !”...

Me sakicë, sa rreptë po i mëshon –

Krejt në gjak po e ckurron !

Kjo Hanifja, si shqiponjë mali ,

Ruejti nderin dhe moralin .

Heroikisht e mbrojti vetën –

Për shpëtim , e zgjodhi VDEKJEN !

Shkau i dehun , e drodhi pushkën –

N’ sobë të vetë, e vrau nusen !

Për dysheme e plandosi –

Në rini, jetën ia sosi!...


Mbasi mallin ua kanë vjedhë –

Të gjithë meshkujt i kanë mbledhë .

Gra e fëmijë i kanë tubue –

Para syve ua kanë pushkatue !

Pleq e t’ rinj krejt çka janë kanë –

I kanë vra njizet e nandë !

Sa t’ kenë toka gurë e lisa –

S’ do t’ harrohet GOSPONICA !

Demir KRASNIQI

“KËNGË KRISMASH LIRIE-2”

Gjilan, 2003/faqe 186- 189/